Bon arivée

Na een nacht waar het heel hard waaide en regende alsof er vrachtwagens water werden omgekieperd, was vandaag iets minder warm en dat was wel heerlijk voor mijn tripje naar school en de familie want het blijft toch wel weer zweten hier hoor. De rit met de taxi was volgens mij met een grote omweg, maar voor mij een mooie mogelijkheid om al even ongezien om me heen te kijken in de wijk waar ik heb gewoond. Zo te zien was er weinig veranderd. Dat was het zelfde op ICCV. Het is ontzettend leuk om iedereen weer te zien en zo enthousiast door de animateurs en de kids te worden ontvangen. Waarbij niemand het leuk vindt dat ik alleen maar voor 3 weken vakantie terug ben…….. En ik me voor de zoveelste keer realiseer dat 3 weken wel erg kort is.

Bij Abdoelah’s was er wel wat veranderd. In positieve zin wel te verstaan. Want nu verdiende hij tenminste wat en verkocht zijn drank en etenswaren niet tegen inkoopprijzen. De prijzen van een half liter flesje Bisap was verhoogd van 75 cfa naar 100cfa. Wel 4 eurocent. En bij de spaghetti kreeg je nu ook een stukje stokbrood en als je wilde vlees erdoor waardoor hier ook de prijs flink omhoog geschroefd was. Voor ons is 15 eurocent bijna niets, maar hier in Burkina is het verschil een heel stokbrood. En dat is al een luxe. Mooie herinneringen kwamen weer boven en wat Nico terecht zei, Jacob, de andere vrijwilliger die inmiddels ook al weer lang in Nederland is, miste nog.

Het meest spannende vond ik nog om ‘s middags naar de familie te gaan. Wat zou ik daar gaan aantreffen. Op het veldje in de buurt trof ik al de eerste kids. Een beetje verlegen maar wel vol enthousiasme mijn naam roepen. In de straat kwam ik Dodo tegen die ik gelijk moest optillen maar verder me alleen maar aankeek en voor de rest alle kids van de buurt die riepen “Alice, Alice, Alice“. Heb toch wel indruk gemaakt en nu sprongen ook de tranen bijna in mijn ogen.
Alleen Marina was zo te zien thuis dus uitgebreid kunnen bijkletsen. Uiteindelijk is ze na alles nog eens overnagedacht te hebben toch niet vertrokken want een vrouw met kind alleen heeft hier echt geen toekomst. En nu bleek dat ze ook nog niet gepland 3 maanden zwanger. Waar ze uiteindelijk wel blij mee is, ook al omdat haar man Emanuel nu wat coulante was geworden. Hij wilde haar zelfs 25.000cfa (37 euro) geven als ze iets voor zich zelf begon in plaats van voor anderen te werken.

Wat dat dan wel niet moest worden leverde ons gedurende de hele middag stof tot praten op. Met name dan alle beren op de weg die bij de meeste ideeën werden opgeworpen door haar. Maar samen met haar vriendin die ook nog even gedag kwam zeggen kwam ik tot een paar leuke ideeën die ik samen met Nico ga uitwerken om te kijken welke daadwerkelijk haalbaar zijn hier.
Ook mijn huisgenoot die me steeds lastig viel en me zelfs in Nederland nog brieven stuurde bleek thuis te zijn, maar wonder boven wonder gedroeg hij zich keurig. Misschien ook omdat zijn vrouw binnenkort gaat bevallen. Na een paar uur kletsen was het wel weer tijd om op te staan en terug naar huis te gaan. Maar dan wel met de belofte om heel snel terug te komen.

Waar ik me wel weer over verbaasde dat ik aangekondigd op bezoek ging bij de familie maar dat ik daar de hele middag van 3 tot 6 heb gezeten, maar niets te drinken aangeboden kreeg. Ok, water uit de kraan drink ik niet, maar ze wisten dat ik kwam en hadden toch een zakje water van 50 fca (7,5 eurocent) kunnen kopen. Misschien was er echt geen geld???