Druk, druk, druk

Het lijkt wel of ik het soms hier ook druk heb. Niet dat je dan ontzettend veel doet maar meer omdat alles met een slakkengangetje gaat en dus heel lang duurt. Een uurtje wachten op iets is niets.

Het begon van de week met een lekke band. Mijn tweede en dat is eigenlijk best wel weinig als je ziet over welke hobbels en kuilen ik altijd fiets. En de binnendoor weggetjes lijken soms meer op een vuilnisbelt. (Af en toe vegen ze het een en ander bij elkaar, fik er in en het is weer opgeruimd) Maar goed ik dus naar het fietsenmakertje, dit keer werd mijn fiets overgedragen aan een hulpje want opa moest even weg. Was snel gefixed. Te snel dacht ik nog en ja hoor middags weer plat. Ik als echte Burkinabé dacht dat ga ik mooi even aan een leerling vragen dit op te lossen. (Je mag namelijk altijd aan mensen die jonger zijn dan jou vragen iets voor je te doen hier). Ook hij was redelijk snel terug. Dus ruim voordat de les was afgelopen ik nog eens voelen en ja hoor weer plat. Zelfde leerling er weer opuit gestuurd en die kwam terug dat het nu ernstig was en dat er een nieuwe band in moest. Kosten 800 cfa, ongeveer 1,20 euro. Koopje dus, maar duurde bijna 1,5 uur voordat mijnleerling weer trots met mijn fiets kwam opdagen.

Dan moest ik ook nog mijn jurkjes gaan ophalen. Gelukkig was ik Woensdagmiddag vrij van school, thuis afgesproken dat ik er rond 13.00 uur zou zijn. Ok Marina was druk bezig het haar van een buurvrouw te vlechten dus kon wel even wachten. Dat duurde minsten anderhalf uur voor dat vlechten en haarstukjes erin zaten (alle vrouwen hebben hier nephaar) en tja toen moest ook nog de andere buurvrouw. Dat zag er hopeloos uit qua haardos, dus uiteindelijk maar met een van mijn andere zusjes gegaan. Thuis moest ik mijn jurken natuurlijk showen aan de dames bij de ’kapper’. Dat was bij de buren aan de overkant dus veel gefluit van de buurjongens was het geval als ik de staat over stak. Wel lachen.

En internetten…. Dat ligt eraan waar je naar toe gaat. Maar de snelheid die wij gewend zijn is er hier echt niet bij. Het is echt niet even een emailtje versturen. Laat staan foto’s uploaden. Je bent zo een uurtje verder en dan de fietstocht heen en terug niet vergeten

En dan het kerstfeest van school. Ik dacht nog laat ik ’s ochtend op tijd gaan kan ik nog een handje helpen. Maar er was nog weinig leven in de brouwerij om 10 uur ’s ochtends. Terwijl de gasten om 14 uur werden verwacht. Uiteindelijk kwam om 11 uur iedereen een beetje opdagen, maar na wat hulp bij de voorbereiding van het eten en drinken (stokbroodje met gehaktprut en bisap (eigengebouwen frisdrank) had ik het wel gehad en ben ik lekker siesta gaan houden. Toen ik om iets over tweeën aankwam op school, te laat want de taxi moest onderweg tanken en oliebijvullend etc dus weer wachten) was echter toch alles in het gareel. Veel gepraat, de kids zongen uitbundig, stukje theater, Sala (mijn leerlinge voor rekenen) vertelde een verhaal, muziek en na afloop samen met de genodigden nog een biertje en een sandwich en natuurlijk de officiële foto’s voor de Kerstman.

Maar achteraf denk ik. Hoezo kerstfeest. Het was gewoon een feestje want er werd geen moment stilgestaan bij het kerstverhaal of andere kerstgedachte. Gewoon leuke dag om een feestje te houden omdat het zo hoort. Ik ben benieuwd naar volgende week.


Ik wens jullie allemaal in ieder geval

Fijne feestdagen en een heel gelukkig en gezond 2009!!!!


Bisou
Alice