Vakantie
Door: Alice
Blijf op de hoogte en volg Alice
12 Januari 2009 | Burkina Faso, Ouagadougou
In de bus kregen we een smsje van een onbekende dat hij de papieren van mijn zus had gevonden. Na wat heen en weer ge-sms was het geregeld dat Jacob de papieren samen met Simon op ging halen. Toch nog eerlijke mensen in Burkina.
Het tripje naar Bobo en Banfora was heerlijk. Na een busrit van 5 uur zonder vreemde dingen te hebben meegemaakt kwamen we aan in Bobo. Het hotel was op loopafstand en daar aangekomen hadden we al snel kennisgemaakt met de gids van het hotel, Karim. Hem gevraagd om over een uurtje maar terug te komen en dan te kijken of hij wat voor ons kon betekenen. En zowaar hij drong niet aan en kwam netjes een uurtje later terug. Wij onze plannen op tafel gelegd en voor niet al te veel geld (15 euro per dag) wilde hij graag onze gids zijn en alles voor ons regelen. En wij bedachten dat dat wel heel lekker was een mannetje die alles voor je organiseert en de weg kent dus snel kwamen we tot conclusie dat dit wel heel lekker was. En voor niets wilde hij ook nog wel ‘s middags met ons naar de oude moskee en het oude centrum. De volgende dag vroeg op om met Karims auto naar Dafra te gaan. Dat zijn heilige vissen die gevoerd worden met de kip en bier die je eerst koopt. Deze wordt geslacht terwijl je er bij staat, je mag een wens doen en als de kip uiteindelijk plat neervalt komen al je wensen uit. We zijn benieuwd…. De vissen waren in ieder geval erg groot.
Daarna naar Koro en Koumi, twee oude stadjes waar het leven nog wel heel traditioneel is. De mensen hebben echt niets. Geen spullen, bijna geen kleren en een karige boterham. Of te wel een bordje rijst met tevredenheid. Vervolgens om 16.00 uur de bus naar Banfora. Daar stonden onze brommertjes (50 cc dus niet echt gevaarlijk) voor ons gereed en konden we gelijk naar Campement Baobab scheuren. Dat scheuren dat ging nog niet echt en dat lag niet aan onze rijkunsten. De brommertjes hadden wat problemen maar gelukkig kon Karim dat allemaal verhelpen. Dat was ook wel nodig want de volgende dag was het om de 200 meter stil staan. Via een omweg nog bij een locale mecanicien (huis met gereedschapskist) beland. Dat mocht niet baten maar via een lift van een 4x4 kwamen we bij de domes. Erg indrukwekkende stenenmassa. En bij mij achterop met de andere brommer aan de hand kwamen we uiteindelijk bij de watervallen terecht waar we de hele middag lekker hebben gezwommen, geluierd, gepicknickt en gewacht op de vervanging van de brommer. Het kon slechter. Het eten van die avond viel bij mij een beetje slecht. Ik had eens geen pizza genomen maar gewoon lokaal voedsel en het was even spannend of ik het een paar uur zonder toilet aankon. Maar gelukkig kon ik de volgende ochtend gewoon mee naar Tengrela. Het meer met de nijlpaarden. Met een bootje het meer op en we hadden geluk er was een hele groep in het water. Indrukwekkend hoe groot die beesten zijn. Al krijg je dat natuurlijk niet op de foto.
De brommers waren inmiddels weer tip top dus we scheurden als een gek door de velden. Soms dacht ik echt even dat gaat te hard, en de meesten van jullie weten dat ik toch niet echt een kinderachtige rijstijl heb…. Maar goed veilig aangekomen uiteindelijk weer in Banfora, daar nog even de plaatselijke mac Donalds bezocht, de Zondagsmarkt en een hapje gegeten en de bus terug genomen naar Bobo. Daar aangekomen bleek dat ik toch wel een beetje ziek was met 38.8 graden koorts, maar wat paracetamol, een uurtje slapen en een beetje eten hebben wonderen gedaan want vandaag was ik weer helemaal fit. Gelukkig maar want ik zat al te bedenken hoe ik de 5 uur durende busrit zou gaan uitzitten.
Nu weer in ons hotel in Ouaga voor de laatste dagen. Het wordt nog een druk programma en ik kijk er met gemengde gevoelens tegen aan. Heel veel zin om terug te gaan, maar ik weet zeker dat ik ook veel mensen van hier zal gaan missen met wie ik een fantastische tijd heb beleefd.
Het tripje naar Bobo en Banfora was heerlijk. Na een busrit van 5 uur zonder vreemde dingen te hebben meegemaakt kwamen we aan in Bobo. Het hotel was op loopafstand en daar aangekomen hadden we al snel kennisgemaakt met de gids van het hotel, Karim. Hem gevraagd om over een uurtje maar terug te komen en dan te kijken of hij wat voor ons kon betekenen. En zowaar hij drong niet aan en kwam netjes een uurtje later terug. Wij onze plannen op tafel gelegd en voor niet al te veel geld (15 euro per dag) wilde hij graag onze gids zijn en alles voor ons regelen. En wij bedachten dat dat wel heel lekker was een mannetje die alles voor je organiseert en de weg kent dus snel kwamen we tot conclusie dat dit wel heel lekker was. En voor niets wilde hij ook nog wel ‘s middags met ons naar de oude moskee en het oude centrum. De volgende dag vroeg op om met Karims auto naar Dafra te gaan. Dat zijn heilige vissen die gevoerd worden met de kip en bier die je eerst koopt. Deze wordt geslacht terwijl je er bij staat, je mag een wens doen en als de kip uiteindelijk plat neervalt komen al je wensen uit. We zijn benieuwd…. De vissen waren in ieder geval erg groot.
Daarna naar Koro en Koumi, twee oude stadjes waar het leven nog wel heel traditioneel is. De mensen hebben echt niets. Geen spullen, bijna geen kleren en een karige boterham. Of te wel een bordje rijst met tevredenheid. Vervolgens om 16.00 uur de bus naar Banfora. Daar stonden onze brommertjes (50 cc dus niet echt gevaarlijk) voor ons gereed en konden we gelijk naar Campement Baobab scheuren. Dat scheuren dat ging nog niet echt en dat lag niet aan onze rijkunsten. De brommertjes hadden wat problemen maar gelukkig kon Karim dat allemaal verhelpen. Dat was ook wel nodig want de volgende dag was het om de 200 meter stil staan. Via een omweg nog bij een locale mecanicien (huis met gereedschapskist) beland. Dat mocht niet baten maar via een lift van een 4x4 kwamen we bij de domes. Erg indrukwekkende stenenmassa. En bij mij achterop met de andere brommer aan de hand kwamen we uiteindelijk bij de watervallen terecht waar we de hele middag lekker hebben gezwommen, geluierd, gepicknickt en gewacht op de vervanging van de brommer. Het kon slechter. Het eten van die avond viel bij mij een beetje slecht. Ik had eens geen pizza genomen maar gewoon lokaal voedsel en het was even spannend of ik het een paar uur zonder toilet aankon. Maar gelukkig kon ik de volgende ochtend gewoon mee naar Tengrela. Het meer met de nijlpaarden. Met een bootje het meer op en we hadden geluk er was een hele groep in het water. Indrukwekkend hoe groot die beesten zijn. Al krijg je dat natuurlijk niet op de foto.
De brommers waren inmiddels weer tip top dus we scheurden als een gek door de velden. Soms dacht ik echt even dat gaat te hard, en de meesten van jullie weten dat ik toch niet echt een kinderachtige rijstijl heb…. Maar goed veilig aangekomen uiteindelijk weer in Banfora, daar nog even de plaatselijke mac Donalds bezocht, de Zondagsmarkt en een hapje gegeten en de bus terug genomen naar Bobo. Daar aangekomen bleek dat ik toch wel een beetje ziek was met 38.8 graden koorts, maar wat paracetamol, een uurtje slapen en een beetje eten hebben wonderen gedaan want vandaag was ik weer helemaal fit. Gelukkig maar want ik zat al te bedenken hoe ik de 5 uur durende busrit zou gaan uitzitten.
Nu weer in ons hotel in Ouaga voor de laatste dagen. Het wordt nog een druk programma en ik kijk er met gemengde gevoelens tegen aan. Heel veel zin om terug te gaan, maar ik weet zeker dat ik ook veel mensen van hier zal gaan missen met wie ik een fantastische tijd heb beleefd.
-
12 Januari 2009 - 19:17
Miranda:
Goed dat jullie het naar je zin gehad hebben! En ben benieuwd naar de foto's van de nijlpaarden, want die hebben wij helaas niet gezien!
Succes met afscheid nemen.... -
13 Januari 2009 - 07:12
Dr Peter:
Alice, houd de temp goed inde gaten. malaria is en blijft tricky en gevaarlijk. Bij terugkomen van koorts direct een DIKKE DRUPPEL laten maken.
Het verbaasde me dat de olifantjes relatief relaxed overstaken met zon kleine olifantenbaby. Hoe is dit te verklaren? ( graag antwoord in NL). Geniet nog maar met volle teugen.... -
13 Januari 2009 - 11:57
Peter De Bruin:
Ik heb inmiddels je berichten weer gelezen - had de laatste weken niet meer gekeken - en besef me dat je al weer bijna terug komt! Wat gaat dat snel eigenlijk. Je hebt mooie levenslessen aan verdiepen in een ander en aanpassing aan heel andere omstandigheden achter de rug en zo te lezen heb je er het maximale uit gehaald niet in de laaste plaats voor votre élèves. Wij hebben het hier gedaan met 2 weken schaatsplezier. Dat was ook hier weer even aanpassen (oh! die benen en enkels!, maar heel nederland heeft z'n best gedaan.
Zie uit naar je terugkomst in Nederland. Tot dan
Peter
-
14 Januari 2009 - 16:44
Lies:
Wat cool!! Je hebt gewoon de hippo's gezien! wij niet, was je bang? ik niet hoor, he miranda, haha. tot snel heel goede terugreis! geniet er nog maar heel eventjes van! liefs lies -
14 Januari 2009 - 17:16
Marten Groenewold:
Hoi Alice, Je belevenissen heb ik regelmatig gelezen, best wel een heel avontuur zo alles bij elkaar en dan ook nog die beroving van je zus haar paspoort en papieren. Ik schat zo in dat je nog maanden en misschien wel jaren vooruit kunt met het vertellen van belevenissen en levenslessen die je zo mee hebt gemaakt. Nog een paar heel mooie dagen gewenst en uiteraard ook een heel goede en behouden reis terug. We zien en spreken elkaar weer op 3C in het Zwarte Woud. Groetjes, Marten Groenewold.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
