Het is even wennen
Door: Alice
Blijf op de hoogte en volg Alice
18 November 2008 | Burkina Faso, Ouagadougou
Het is even wennen
Inmiddels zit de eerste anderhalve werkdag erop en is er weer veel gebeurd. Voor jullie misschien niet veel, maar voor hier best wel want 1 ding heb ik wel geleerd je moet hier vooral niet te veel willen doen op een dag en alles duurt 10 keer zo lang.
Afgelopen vrijdagavond werd ik dus naar mijn familie gebracht. In het donker dacht is wel even wow… Paar schamele huisjes rond een erf, veel gezichten, de douche inderdaad een emmer met water en het toilet een gat in de grond. De keuken bestaat uit veel potten op houtvuurtjes en binnen zitten is er niet echt bij. Mn kamer zag er in het donker een beetje ranzig uit zonder deur, maar met een gordijntje en werd ook nog bewoont door een paar muizen. En dat naast alle spullen die er staan van een zus die niet meer thuis woont. Kortom even wennen. Bij daglicht was het allemaal natuurlijk nog precies hetzelfde, maar meer te overzien en inmiddels is het de gewoonste zaak van de wereld. Al hoewel.... het gat in de grond is nog steeds niet erg aantrekkelijk om naar toe te gaan en al helemaal niet in het donker. Gelukkig gaat het voor wat betreft mijn maag en darmen nog erg goed en hoef ik er zo min mogelijk gebruik van te maken.
Mijn familie is erg aardig. Ze willen alles graag goed voor me regelen. Het zijn een vader, twee broers met vrouw en en nog twee stellen die bevriend zijn en een huisje hebben gehuurd. Verder loopt er nog van alles rond, de halve buurt en nog een zus eens per twee weken want die werkt voor artsen zonder grenzen in het noorden van het land. Deze laatste zus Judith was zo enthousiast dat ik er was dat ik afgelopen zaterdag met haar moest gaan stappen. Dus bij haar achterop de brommer, eerst een visje van de bbq eten, biertje drinken en daarna naar de ‘disco’. Was erg lachen omdat ik natuurlijk de enige blanke was die daar rondliep. Dus veel belangstelling van alle burkinabé. Maar ik werd op en top beschermd door een vriend van Judith die ook nog langs kwam.
Zondag naar het zwembad op de Amerikaanse ambassade. Het wekelijkse uitje van alle vrijwilligers waar je hamburgers en sandwiches kunt eten. Een welkome afwisseling na al de rijst met prut. Het eten in mijn familie is trouwens prima. ‘s ochtends krijg ik als enige van de fam een stukje stokbrood met thee. De overige maaltijden zijn rijst of pasta met wat er door of een prutje bovenop. Ik heb maar gezegd dat ik geen vlees eet om te voorkomen dat ik ziek word. Ze eten dat volgens mij met huid en al en het zag er niet al te smakelijk uit. Ik dacht ik kan maar vanaf dag 1 duidelijk zijn. Ze waren erg verbaasd, maar goed verder "pas de probleme". Het ging wel mis toen ik de eerste ochtend ook zei dat ik geen melk dronk. Ze hadden verse melk gehaald, maar ik vertrouwde dat toch niet helemaal. Een van de mannen in de familie was een beetje beledigd, maar later kwam het toch allemaal goed en krijg ik ‘s ochtend gewoon een kopje thee. Met veel zorg bereid want voor mij wordt speciaal een klein houtvuurtje gemaakt met een pannetje water.
Maandag dus mijn eerste werkdag. Op het fietsje, nageroepen door alle kids, naar school. Was wel stoer om zo op weg te gaan. Niet dat er een goede weg ligt hoor, want de helft is gewoon hard zand met veel gaten en stenen en andere zooi. Maar op ieder hoek plakken ze banden dus dat komt goed.
Op het centrum waar ik zit gebeurd verschrikkelijk veel. Van crèche tot volwassen educatie, muziek en voorlichting in de vorm van theatervoorstellingen met na afloop gesprekken met de aanwezigen. Ik zal daarover later meer vertellen. Ik zal daarover wel wat meer vertellen als ik wat langer rondloop daar want er is natuurlijk altijd veel geld nodig om spullen te kopen. Als voorbeeld is dat er voor mijn alfabetiseringsproject de boeken nog niet binnen zijn. Samen met een collega ga ik proberen daar van de week iets aan te doen. En als dat niet gaat lukken zijn er duizend en een andere dingen om op te pakken.
Na afloop van mijn werk in het donker weer op het fietsje naar huis, een douche (pardon emmer met water) en de 1e dag met mn zusje om de hoek op het terras of te wel een “maquis” (een grote zandvlakte in her donker met her en der 2 stoeltjes en tafeltje) een biertje gedronken op de goede afloop. Biertje is dan gelijk halve liter maar met al die stof hier smaakt dat prima.
Ik probeer een van de komende dagen weer wat foto’s te plaatsen van mijn onderkomen en mijn werk. Maar internet is hier echt een hele toer, laat staan dat ik met mn eigen laptopje kan inloggen op een draadloos internet. Het scheelt al dat ik met knip en plakwerk vanaf een USB stick niet een uur hoef te rammen op toetsen die soms de verkeerde letters weergeven of het zelfs helemaal begeven hebben
à bientôt
Alice
Inmiddels zit de eerste anderhalve werkdag erop en is er weer veel gebeurd. Voor jullie misschien niet veel, maar voor hier best wel want 1 ding heb ik wel geleerd je moet hier vooral niet te veel willen doen op een dag en alles duurt 10 keer zo lang.
Afgelopen vrijdagavond werd ik dus naar mijn familie gebracht. In het donker dacht is wel even wow… Paar schamele huisjes rond een erf, veel gezichten, de douche inderdaad een emmer met water en het toilet een gat in de grond. De keuken bestaat uit veel potten op houtvuurtjes en binnen zitten is er niet echt bij. Mn kamer zag er in het donker een beetje ranzig uit zonder deur, maar met een gordijntje en werd ook nog bewoont door een paar muizen. En dat naast alle spullen die er staan van een zus die niet meer thuis woont. Kortom even wennen. Bij daglicht was het allemaal natuurlijk nog precies hetzelfde, maar meer te overzien en inmiddels is het de gewoonste zaak van de wereld. Al hoewel.... het gat in de grond is nog steeds niet erg aantrekkelijk om naar toe te gaan en al helemaal niet in het donker. Gelukkig gaat het voor wat betreft mijn maag en darmen nog erg goed en hoef ik er zo min mogelijk gebruik van te maken.
Mijn familie is erg aardig. Ze willen alles graag goed voor me regelen. Het zijn een vader, twee broers met vrouw en en nog twee stellen die bevriend zijn en een huisje hebben gehuurd. Verder loopt er nog van alles rond, de halve buurt en nog een zus eens per twee weken want die werkt voor artsen zonder grenzen in het noorden van het land. Deze laatste zus Judith was zo enthousiast dat ik er was dat ik afgelopen zaterdag met haar moest gaan stappen. Dus bij haar achterop de brommer, eerst een visje van de bbq eten, biertje drinken en daarna naar de ‘disco’. Was erg lachen omdat ik natuurlijk de enige blanke was die daar rondliep. Dus veel belangstelling van alle burkinabé. Maar ik werd op en top beschermd door een vriend van Judith die ook nog langs kwam.
Zondag naar het zwembad op de Amerikaanse ambassade. Het wekelijkse uitje van alle vrijwilligers waar je hamburgers en sandwiches kunt eten. Een welkome afwisseling na al de rijst met prut. Het eten in mijn familie is trouwens prima. ‘s ochtends krijg ik als enige van de fam een stukje stokbrood met thee. De overige maaltijden zijn rijst of pasta met wat er door of een prutje bovenop. Ik heb maar gezegd dat ik geen vlees eet om te voorkomen dat ik ziek word. Ze eten dat volgens mij met huid en al en het zag er niet al te smakelijk uit. Ik dacht ik kan maar vanaf dag 1 duidelijk zijn. Ze waren erg verbaasd, maar goed verder "pas de probleme". Het ging wel mis toen ik de eerste ochtend ook zei dat ik geen melk dronk. Ze hadden verse melk gehaald, maar ik vertrouwde dat toch niet helemaal. Een van de mannen in de familie was een beetje beledigd, maar later kwam het toch allemaal goed en krijg ik ‘s ochtend gewoon een kopje thee. Met veel zorg bereid want voor mij wordt speciaal een klein houtvuurtje gemaakt met een pannetje water.
Maandag dus mijn eerste werkdag. Op het fietsje, nageroepen door alle kids, naar school. Was wel stoer om zo op weg te gaan. Niet dat er een goede weg ligt hoor, want de helft is gewoon hard zand met veel gaten en stenen en andere zooi. Maar op ieder hoek plakken ze banden dus dat komt goed.
Op het centrum waar ik zit gebeurd verschrikkelijk veel. Van crèche tot volwassen educatie, muziek en voorlichting in de vorm van theatervoorstellingen met na afloop gesprekken met de aanwezigen. Ik zal daarover later meer vertellen. Ik zal daarover wel wat meer vertellen als ik wat langer rondloop daar want er is natuurlijk altijd veel geld nodig om spullen te kopen. Als voorbeeld is dat er voor mijn alfabetiseringsproject de boeken nog niet binnen zijn. Samen met een collega ga ik proberen daar van de week iets aan te doen. En als dat niet gaat lukken zijn er duizend en een andere dingen om op te pakken.
Na afloop van mijn werk in het donker weer op het fietsje naar huis, een douche (pardon emmer met water) en de 1e dag met mn zusje om de hoek op het terras of te wel een “maquis” (een grote zandvlakte in her donker met her en der 2 stoeltjes en tafeltje) een biertje gedronken op de goede afloop. Biertje is dan gelijk halve liter maar met al die stof hier smaakt dat prima.
Ik probeer een van de komende dagen weer wat foto’s te plaatsen van mijn onderkomen en mijn werk. Maar internet is hier echt een hele toer, laat staan dat ik met mn eigen laptopje kan inloggen op een draadloos internet. Het scheelt al dat ik met knip en plakwerk vanaf een USB stick niet een uur hoef te rammen op toetsen die soms de verkeerde letters weergeven of het zelfs helemaal begeven hebben
à bientôt
Alice
-
18 November 2008 - 14:26
Mareike:
Hi Alice,
Eindelijk je site gevonden en heb het met veel plezier gelezen.Helemaal te gek zeg!! Ben positief jaloers op je.Blijf je volgen. Je krijgt letterlijk/figuurlijk een warme douche,om in Radar termen te spreken. groetjes Mareike -
18 November 2008 - 15:41
Marten Groenewold:
Hoi Alice, zojuist heeft Annemarie mij geleerd hoe ik je berichten en foto's kan bekijken. Wel heel bijzondere ervaringen en belevenissen die je zo opdoet. Niet je onderkomen en toilet imponeren, maar veel eerder de totaal andere weredeld waar je over schrijft. Een heel hartelijke groet, mede namens Annemarie, Marten -
18 November 2008 - 19:54
José:
Heya zussie,
t is echt afrika ! mooie verhalen . ik had je graag bewonderd op dat brommertje. Suc6 ! -
19 November 2008 - 16:57
:
Veel succes Alice, ik heb even vlug gelezen wat jij doet, geniet ervan. Deze pc's zijn hier zo traag, wij met onze dove en niet_dove kindjes stellen het goed, hoop je vlug te zien. Marieke -
20 November 2008 - 08:10
Annemarie + Kids:
Salut ma grande!
Wat een mooi verhaal, indrukwekkend! Lijkt me ook heel gezond om eens op een andere manier zaken aan te pakken en te overzien. Mijn modelleringopdracht is goedgekeurd en ik heb er al mensen mee verblijd! (je ziet het wel als je terug bent, je komt toch wel terug hè op het afgesproken tijdstip?! Je klinkt zo enthousiast, dat onthaasten en zo, de gemeenschap). Interesant te lezen hoe groot het verschil is tussen hiero en daaro. Daar ongetwijfeld geen last van overgelopen trechters en ADHD. Wel last van armoede wellicht, maar ook daar weet men wellicht beter om te gaan met de situatie dan mensen hier die tegenvallers ervaren. Het ga je goed en geniet ervan! Succes en oh ja, heb je foto's van de heilige krokodillen? De kids zijn helemaal onder de indruk! Nog nijlpaarden gezien (moest ik van Douwe en Eva vragen). Grote knuf, dikke kus, Annemarie, Jelle, Douwe en Eva xxxx -
21 November 2008 - 11:59
Peter De Bruin:
Hoi Alice, wat een avontuur. Je berichten roepen allerlei vragen op, zoals hoe de gastouders worden geregeld en of ze daar een vergoeding voor krijgen, maar ik laat je interessante berichten voorlopig maar even over me heen komen. Hier alles goed. Hoor ook goede berichten over ArboNed en na het personeeslfeest op 9 dec. zijn er wel de nodige nieuwtjes te vertellen, maar dikke kans dat jij dan al alles weet........
hgroet peter -
27 November 2008 - 17:58
Mareike:
Wat een creatieve kamer heb je toch, niet meer nodig ? Het wordt pas problematisch als je daar een man aan de haak slaat.Altijd weer iets op te verzinnen.
Hoe staat het met je fiets,eigendom of leasefiets ? Ik geniet van je "beeldende verhalen". Groetjes Mareike -
27 November 2008 - 18:01
Mareike:
Wat is je tel.nr. Bel ik je even of is nu nacht ?????
gr.Mareike
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
