De eerst week in Ouagadougou (Ouaga)
Door: Alice
Blijf op de hoogte en volg Alice
14 November 2008 | Burkina Faso, Ouagadougou
De eerste dagen hier zijn omgevlogen. Zondag was het nog even uitslapen en bijkomen van de reis. In de buurt de zondagsmarkt bezocht, het internetcafé en vanaf een terrasje met een colaatje naar de buurtkinderen kijken. En zij vooral ook naar ons.
Maandagochtend begon om 10 uur de franse les. Heel basaal, maar toch wel goed. Zeker als het gaat om grammatica en het spreken met mooie volzinnen. Voor de jongens (Victor en Omar) van onze herberg is het een uitdaging om ons vooral toch ook enkele woorden Mooré te leren, maar het valt niet mee om deze te onthouden. Na een kleine siesta nam Harmke van Volonfaire (de organisatie die de vrijwilligers ontvangt) mee naar het centrum. Geld gewisseld (en heel lang in de rij gestaan), supermarkt bezocht (ze hebben toch wel alles hier, als je maar geld hebt) een kaart van Ouaga gekocht en een sim-kaart van hier. Toen we dan eindelijk in het park op een terrasje zaten begon het snel donker te worden en kwamen ook de eerste muggen. Gelijk mijn eerste lesje geleerd “Vergeet niet als je op pad gaat lange mouwen en muggenlotion mee te nemen”. (Sorry collega’s de volgende keer heb ik lange mouwen bij me en lotion) Ik ga er maar even vanuit dat het geen malariamuggen zijn geweest.
Dinsdag opnieuw franse les en ‘s middags Djembee lessen. Dat was voor mij gelijk de eerste kennismaking met mijn toekomstige werkplek. Eerst even schrikken omdat het heel achteraf lijkt te zijn, maar dat lijkt eigenlijk alles hier. De nieuwe collega’s ontmoet en een deel van de kids. Heb er nu nog meer zin in nu een tipje van de sluier is gelicht. Djembee lessen waren ook erg leuk, maar moeilijk om je goed te concentreren op het ritme als er om je heen zoveel te zien is en zoveel kinderen je aandacht proberen te trekken. Wat wil je ook. Je kunt je echt niet verbergen tussen de mensen van hier. We zijn zo wit dat we bijna licht geven.
Dan ook nog de heilige krokodillen bezocht. Lijkt een beetje eng, maar een kippetje doet wonderen en als de honger is gestild, kun je ze best even aaien. Autopech gehad, maar de ANWB bestaat hier uit vrienden die je kent, dus snel geregeld en geen uren langs de weg zitten.
Kortom het bevalt hier prima ondanks dat de hele dag frans spreken en luisteren wel vreselijk vermoeiend is en ik ook nog een beetje moet wennen aan de hitte (ongeveer 35 graden). De mensen zijn vreselijk aardig. Je wordt overal geroepen als “Nasara” (blanke) maar dan goed bedoeld. En wat opvalt is dat ze zelf ook veel grapjes maken over hun eigen huidskleur. Dat je op foto’s bijna alleen maar de tanden ziet, dat je ze in het donker niet ziet aankomen etc. We worden in l’auberge vreselijk in de watten gelegd door Victor en Omar die het vooral ook leuk vinden als we ‘s avonds op het terras (plastic tafeltje met wat stoelen aan de zijkant van een zanderige weg) voor de herberg komen zitten. En dan speciaal voor ons de muziek op 10 uit de speakers van hun mobieltje laten knallen..
Straks naar de familie waar ik voor de rest van mijn verblijf zal gaan wonen. Toch wel even spannend hoe dat er uit zal gaan zien, Wat betreft de familie zelf, maar ook het onderkomen. De verhalen van andere vrijwilligers zijn verschillend. Tot nu toe was het een boeiende week die ik voor geen goud heb willen missen. Het idee dat dit voor 10 weken thuis is en dat je onderdeel van deze gemeenschap uitmaakt is toch heel anders dan op vakantie gaan. Wat vandaag niet gaat komt morgen of overmorgen wel.
Et bien, deze week was nog een beetje vakantie, maar volgende week aan het werk. Dus gewoon weer om 7 uur opstaan.
A plus
Alice
Maandagochtend begon om 10 uur de franse les. Heel basaal, maar toch wel goed. Zeker als het gaat om grammatica en het spreken met mooie volzinnen. Voor de jongens (Victor en Omar) van onze herberg is het een uitdaging om ons vooral toch ook enkele woorden Mooré te leren, maar het valt niet mee om deze te onthouden. Na een kleine siesta nam Harmke van Volonfaire (de organisatie die de vrijwilligers ontvangt) mee naar het centrum. Geld gewisseld (en heel lang in de rij gestaan), supermarkt bezocht (ze hebben toch wel alles hier, als je maar geld hebt) een kaart van Ouaga gekocht en een sim-kaart van hier. Toen we dan eindelijk in het park op een terrasje zaten begon het snel donker te worden en kwamen ook de eerste muggen. Gelijk mijn eerste lesje geleerd “Vergeet niet als je op pad gaat lange mouwen en muggenlotion mee te nemen”. (Sorry collega’s de volgende keer heb ik lange mouwen bij me en lotion) Ik ga er maar even vanuit dat het geen malariamuggen zijn geweest.
Dinsdag opnieuw franse les en ‘s middags Djembee lessen. Dat was voor mij gelijk de eerste kennismaking met mijn toekomstige werkplek. Eerst even schrikken omdat het heel achteraf lijkt te zijn, maar dat lijkt eigenlijk alles hier. De nieuwe collega’s ontmoet en een deel van de kids. Heb er nu nog meer zin in nu een tipje van de sluier is gelicht. Djembee lessen waren ook erg leuk, maar moeilijk om je goed te concentreren op het ritme als er om je heen zoveel te zien is en zoveel kinderen je aandacht proberen te trekken. Wat wil je ook. Je kunt je echt niet verbergen tussen de mensen van hier. We zijn zo wit dat we bijna licht geven.
Dan ook nog de heilige krokodillen bezocht. Lijkt een beetje eng, maar een kippetje doet wonderen en als de honger is gestild, kun je ze best even aaien. Autopech gehad, maar de ANWB bestaat hier uit vrienden die je kent, dus snel geregeld en geen uren langs de weg zitten.
Kortom het bevalt hier prima ondanks dat de hele dag frans spreken en luisteren wel vreselijk vermoeiend is en ik ook nog een beetje moet wennen aan de hitte (ongeveer 35 graden). De mensen zijn vreselijk aardig. Je wordt overal geroepen als “Nasara” (blanke) maar dan goed bedoeld. En wat opvalt is dat ze zelf ook veel grapjes maken over hun eigen huidskleur. Dat je op foto’s bijna alleen maar de tanden ziet, dat je ze in het donker niet ziet aankomen etc. We worden in l’auberge vreselijk in de watten gelegd door Victor en Omar die het vooral ook leuk vinden als we ‘s avonds op het terras (plastic tafeltje met wat stoelen aan de zijkant van een zanderige weg) voor de herberg komen zitten. En dan speciaal voor ons de muziek op 10 uit de speakers van hun mobieltje laten knallen..
Straks naar de familie waar ik voor de rest van mijn verblijf zal gaan wonen. Toch wel even spannend hoe dat er uit zal gaan zien, Wat betreft de familie zelf, maar ook het onderkomen. De verhalen van andere vrijwilligers zijn verschillend. Tot nu toe was het een boeiende week die ik voor geen goud heb willen missen. Het idee dat dit voor 10 weken thuis is en dat je onderdeel van deze gemeenschap uitmaakt is toch heel anders dan op vakantie gaan. Wat vandaag niet gaat komt morgen of overmorgen wel.
Et bien, deze week was nog een beetje vakantie, maar volgende week aan het werk. Dus gewoon weer om 7 uur opstaan.
A plus
Alice
-
14 November 2008 - 16:57
Leonie:
Hoi Alice,
Leuk om te lezen dat je het naar je zin hebt. Je foto's en verslagen geven een mooi beeld.
Klein vraagje: heb ik dit goed gezien? slippers met hakken? Nederlandse of Afrikaanse mode?
Hier is iedereen in afwachting van de goed heilig man die zaterdag aankomt! Groetjes en Take Care Leonie -
15 November 2008 - 10:08
John:
Hoi Alice,
Je eerste kennismaking met BF zit erop. Ik ben erg benieuwd hoe je eerste week 'werk' zal zijn.
we volgen je verhalen op de voet.
Veel plezier en denk aan de muggen !!!
Groeten uit Zeeland -
15 November 2008 - 18:38
Paul Manshande:
Dag Alice,
Je berichten uit Afrika volg ik met vole belangstelling. Je schrijft prettig en informatief. Het wekt veel interesse in het land op. Wij hoorden hier net op de radio, dat daar in Ouaga een ernstig ongeval is geweest, met 60 doden.
Overigens kan de klamboe op een van de foto's mijn goedkeuring krijgen.
Groet van Paul (een andere "Paul" uit je kennissenkring). -
17 November 2008 - 14:47
Wim:
Ha, klinkt lekker exotisch allemaal. Is weer eens wat anders dan in de file op maandag, in de file op dinsdag, in de file op woensdag, in de file op donderdag, teveel wijn op vrijdag, boodschappen doen op zaterdag en de heg snoeien op zondag.
Ik neem aan dat "le caiman" het beest op de foto is, en niet die grijnzende jongeman in wit shirt?
Heb verder het sterke vermoeden dat de mensen die de naam "Auberge le Palais" hebben bedacht, dat op een vrijdag hebben verzonnen. Zie eerste alinea van dit bericht.
Viel Spass und Vergnuegen! -
17 November 2008 - 14:48
Wim:
Ha, klinkt lekker exotisch allemaal. Is weer eens wat anders dan in de file op maandag, in de file op dinsdag, in de file op woensdag, in de file op donderdag, teveel wijn op vrijdag, boodschappen doen op zaterdag en de heg snoeien op zondag.
Ik neem aan dat "le caiman" het beest op de foto is, en niet die grijnzende jongeman in wit shirt?
Heb verder het sterke vermoeden dat de mensen die de naam "Auberge le Palais" hebben bedacht, dat op een vrijdag hebben verzonnen. Zie eerste alinea van dit bericht.
Viel Spass und Vergnuegen! -
19 November 2008 - 20:21
Karla De Ruygt:
Jeetje Alice, wat verschrikkelijk boeiend om je reisverslag te lezen. Wat zijn wij hier dan ontzettend verwend zo blijkt maar weer, toch wel fijn zo een toilet ipv een gat in de grond. Ik volg je verhalen op de voet. Ook de groeten van Gerbrand, liefs Karla -
13 September 2011 - 11:48
Leonie:
Dag Alice, ik ben zo benieuwd bij wie je Franse les volgt. Ik heb dat jaren geleden ook gedaan maar ben de naam van de school vergeten. Heb er wel goede herinneringen aan. Geniet!
Bij voorbaat dank, -
21 September 2011 - 12:09
Alice:
Hallo Leonie, Ik zag je berichtje. Ik neem aan dat je bedoeld op welke school ik in Ouaga franse les heb gehad? We hadden les van een privé leraar (Alain) die 5 keer 2 uur les heeft gegeven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
