Kerst in Ouaga
Door: Alice
Blijf op de hoogte en volg Alice
26 December 2008 | Burkina Faso, Ouagadougou
De kinderen leggen de laatste hand aan de kerststallen voor het huis. En thuis zijn de vrouwen vooral het eten aan het voorbereiden. De mannen hebben nog net de geiten of de kippen gekocht maar zitten vooral in de ’kroeg’.
Op mijn vraag hoe laat we naar de kerk gingen werd geantwoord rond 18.00 uur. Ik natuurlijk mijn les afgezegd om met de hele familie naar de kerk te gaan. De discussie in de familie was nog welke, katholiek of protestant. Ik netjes gezorgd dat ik ’s middags op tijd thuis was, want je weet het maar nooit hier. Het uiteindelijke verhaal is dat er aan het eind van de middag eerst nog een geit en 5 kippen werden geslacht die gebraden en gekookt moesten worden. Opeens was de halve familie al weg en gingen uiteindelijk Marina (met Dodo op de rug) en ik samen op pad. Naar een protestantse kerk. Na dik half uur lopen bleek de dienst al afgelopen, dus toch maar naar de kathedraal (katholiek). Een half uur lopen verder kwamen we daar natuurlijk te laat aan. Voor de gelegenheid was het een openlucht dienst waar denk ik zeker 1000 mensen waren en natuurlijk hadden we geen zitplaats. Na een uur staan leek het ons een prima idee om ergens een biertje te gaan drinken. De wandeling (op slippers) had ons genekt. Anderhalf uur later namen we gelijk met de kerkmensen de taxi terug naar huis. Een feestje bij Simon, de baas van school, heb ik maar overgeslagen. Ik was ‘total loss‘. (Waarschijnlijk omdat ik hier behalve veel lopen en fietsen en af en toe zwemmen ook niets aan sport doe en dus waarschijnlijk een conditie van nul komma nul heb.)
Uitslapen op kerstochtend was er niet bij. Althans niet voor de vrouwen in de familie. (En ik maar tot 8 uur vanwege de herrie). De pannen moesten weer op het vuur om alle gasten die in de loop van de ochtend langskwamen van eten te voorzien. De gasten die af en aan liepen (ik schat een stuk of 30) bleken vooral mannen te zijn op een enkel echtpaar na. Om 10 uur ‘s ochtends zat iedereen al aan de rijst met salade, kip of geit en bier (Fanta of cola met name voor de vrouwen). Voor de vrouwen kwamen de mooie kleertjes pas ‘s middags uit de kast toen zij op familiebezoek gingen. Ik had me nog druk gemaakt of ik kadootjes voor iedereen of voor alleen de kids moest kopen. Gelukkig was het een wijs besluit geweest om dat alleen voor de kids te doen. Dol gelukkig liepen zij rond met pop, kinderbijouterie en schoolspullen. Natuurlijk grote jaloezie bij de buurtkinderen. Maar c’est la vie.
Al 10 keer was ik uitgenodigd om bij Florence (een zus die niet hier op het erft woont en wiens man in Amerika zit) langs te komen en ze vertelde me dat ze echt teleurgesteld zou zijn als ik met de kerst niet kwam. Dus mooie kleertjes aangetrokken en samen met Judith (ook een zus) op de motor op pad. Een verademing om eens even op een normaal bankstel in huis met ventilator te zitten en een echt schoon toilet met douche. Duidelijk de rijkere tak van de familie. Mannen en vrouwen aten samen en voor het eerst echt wijn gedronken. Na het bier dat ik thuis al had gedronken en een smerig kokoslikeurtje dacht ik wel even is dit nou verstandig, maar het smaakte uitstekend. En zoals ze hier bij ieder volgend drankje zeiden…. ’het is kerst’. Een mooi excuus op veel te drinken. Dat laatste was ook goed merkbaar toen we later op de avond nog gingen dansen. Veel dronken (alweer) mannen die natuurlijk al vanaf 10 uur 's ochtends (of misschien wel eerder) aan het bier zaten.
Toen ik om 2 uur in mijn bedje lag, was ik best wel moe en viel gelijk in een diepe slaap. En misschien komt het door de malariapillen maar iedere nacht lig ik vreselijk te dromen en haal de werelden van thuis en hier door elkaar. Soms denk ik zelfs dat ik in mijn eigen bed lig. Terwijl het hier ‘s ochtends toch echt voelt alsof ik op een plank heb geslapen.
Vandaag vrijdag de 26e is gewoon een werkdag. En behalve les om 17 uur heb ik vanmiddag nog andere schoolverplichtingen. De dagen beginnen af te tellen. Nog maar een weekje les en dan is het al voorbij.
Zaterdag is er voor de buurt bij school nog een feest en ik kreeg een smsje dat ik presentatrice was. Ik had nog bedacht: ik ga niet naar de vergadering dan krijg ik ook geen taak. Maar je ziet het is hetzelfde als in Nederland. Je moet erbij zijn om niets in je schoenen geschoven te krijgen. Ik ben benieuwd wat het inhoudt.
Tot de volgende keer.
Op mijn vraag hoe laat we naar de kerk gingen werd geantwoord rond 18.00 uur. Ik natuurlijk mijn les afgezegd om met de hele familie naar de kerk te gaan. De discussie in de familie was nog welke, katholiek of protestant. Ik netjes gezorgd dat ik ’s middags op tijd thuis was, want je weet het maar nooit hier. Het uiteindelijke verhaal is dat er aan het eind van de middag eerst nog een geit en 5 kippen werden geslacht die gebraden en gekookt moesten worden. Opeens was de halve familie al weg en gingen uiteindelijk Marina (met Dodo op de rug) en ik samen op pad. Naar een protestantse kerk. Na dik half uur lopen bleek de dienst al afgelopen, dus toch maar naar de kathedraal (katholiek). Een half uur lopen verder kwamen we daar natuurlijk te laat aan. Voor de gelegenheid was het een openlucht dienst waar denk ik zeker 1000 mensen waren en natuurlijk hadden we geen zitplaats. Na een uur staan leek het ons een prima idee om ergens een biertje te gaan drinken. De wandeling (op slippers) had ons genekt. Anderhalf uur later namen we gelijk met de kerkmensen de taxi terug naar huis. Een feestje bij Simon, de baas van school, heb ik maar overgeslagen. Ik was ‘total loss‘. (Waarschijnlijk omdat ik hier behalve veel lopen en fietsen en af en toe zwemmen ook niets aan sport doe en dus waarschijnlijk een conditie van nul komma nul heb.)
Uitslapen op kerstochtend was er niet bij. Althans niet voor de vrouwen in de familie. (En ik maar tot 8 uur vanwege de herrie). De pannen moesten weer op het vuur om alle gasten die in de loop van de ochtend langskwamen van eten te voorzien. De gasten die af en aan liepen (ik schat een stuk of 30) bleken vooral mannen te zijn op een enkel echtpaar na. Om 10 uur ‘s ochtends zat iedereen al aan de rijst met salade, kip of geit en bier (Fanta of cola met name voor de vrouwen). Voor de vrouwen kwamen de mooie kleertjes pas ‘s middags uit de kast toen zij op familiebezoek gingen. Ik had me nog druk gemaakt of ik kadootjes voor iedereen of voor alleen de kids moest kopen. Gelukkig was het een wijs besluit geweest om dat alleen voor de kids te doen. Dol gelukkig liepen zij rond met pop, kinderbijouterie en schoolspullen. Natuurlijk grote jaloezie bij de buurtkinderen. Maar c’est la vie.
Al 10 keer was ik uitgenodigd om bij Florence (een zus die niet hier op het erft woont en wiens man in Amerika zit) langs te komen en ze vertelde me dat ze echt teleurgesteld zou zijn als ik met de kerst niet kwam. Dus mooie kleertjes aangetrokken en samen met Judith (ook een zus) op de motor op pad. Een verademing om eens even op een normaal bankstel in huis met ventilator te zitten en een echt schoon toilet met douche. Duidelijk de rijkere tak van de familie. Mannen en vrouwen aten samen en voor het eerst echt wijn gedronken. Na het bier dat ik thuis al had gedronken en een smerig kokoslikeurtje dacht ik wel even is dit nou verstandig, maar het smaakte uitstekend. En zoals ze hier bij ieder volgend drankje zeiden…. ’het is kerst’. Een mooi excuus op veel te drinken. Dat laatste was ook goed merkbaar toen we later op de avond nog gingen dansen. Veel dronken (alweer) mannen die natuurlijk al vanaf 10 uur 's ochtends (of misschien wel eerder) aan het bier zaten.
Toen ik om 2 uur in mijn bedje lag, was ik best wel moe en viel gelijk in een diepe slaap. En misschien komt het door de malariapillen maar iedere nacht lig ik vreselijk te dromen en haal de werelden van thuis en hier door elkaar. Soms denk ik zelfs dat ik in mijn eigen bed lig. Terwijl het hier ‘s ochtends toch echt voelt alsof ik op een plank heb geslapen.
Vandaag vrijdag de 26e is gewoon een werkdag. En behalve les om 17 uur heb ik vanmiddag nog andere schoolverplichtingen. De dagen beginnen af te tellen. Nog maar een weekje les en dan is het al voorbij.
Zaterdag is er voor de buurt bij school nog een feest en ik kreeg een smsje dat ik presentatrice was. Ik had nog bedacht: ik ga niet naar de vergadering dan krijg ik ook geen taak. Maar je ziet het is hetzelfde als in Nederland. Je moet erbij zijn om niets in je schoenen geschoven te krijgen. Ik ben benieuwd wat het inhoudt.
Tot de volgende keer.
-
27 December 2008 - 16:20
Roos:
Zo te lezen heb je toch een leuke kerst gehad.
Hier vriest het inmiddels al aardig en als het mee zit kunnen we volgende week al schaatsen op natuurijs. Ongelooflijk dat het bij jou dan 25 graden is.........
Voor de komende week een goede jaarwisseling enne niet teveel drinken he?
groetjes
Roos -
28 December 2008 - 18:04
Marjo:
Fijne oud en nieuwviering. Wordt er vuurwerk afgestoken?
-
29 December 2008 - 12:21
Saskia:
Hoi Alice, wat een mooie vehalen allemaal. Je eigen bed is nog onbeslapen dus idd lekker dromen en dan kan ook van die malariapillen. Ik heb het zo erg gehad dat ik er uiteindelijk meegestopt ben omdat ik telkens nachtmerries had. Dan maar malaria dacht ik, dat kwam er toch heel weinig voor en de kans was klein.
Met je huis is alles goed. Geen inbraken tijdens kerst en met oud en nieuw zijn we thuis dus kunnen we eea in de gaten houden. We hadden een wijkbericht gehad dat de inbraken waren toegenomen in de wijk vandaar.
Nu zit ik lekker naar de top 2000 te luisteren en de kinderen zitten een dagje extra op de chreche. Wanneer kom je weer naar huis? Ik dacht januari en hasko zegt maart nou je ziet wel dat we het niet weten. Veel plezier met oud en nieuw en alvast een gelukkig nieuwjaar.
Groeten Saskia -
29 December 2008 - 21:49
Frank & Trudie:
Hoi Alice,
Eindelijk eens tijd genomen om je berichtjes eens rustig te lezen. Volgens mij begin je je al aardig thuis te voelen. Voor je het weet krijg je het druk en kijk je ook niet meer op van het openrijten van een of meerdere geiten. Maar als je al gaat dromen van olifanten met lichtjes is het echt een Afrikaanse kerst geworden. Ook de biertjes vloeien rijkelijk, maar dat mag ook wel met die temperaturen en dagelijkse cross-countrytochtjes die je moet maken. We zitten hier inmiddels te bibberen van de kou en hebben kerst gevierd met een rondtourend griepvirus in huis; continu drie zieken, waaronder ik. Volgens mij hebben ze daar weinig last van griep, maar daar is vermoedelijk malaria van dezelfde orde als hier een buikgriep. Tenminste zo sprak Sheera er wel over in Ivoorkust. Even een anti-bioticakuurtje en je bent er weer vanaf. Ik hoop dat je niet al te veel last hebt van die malariapillen. Leuke foto's trouwens van je safaritocht met een tuinzitje op het dak..! En dan die kinderkopjes, wat een schatjes. Het moet je wel veel plezier doen om die kinderen en volwassenen wat bij te kunnen brengen op het gebied van lezen en schrijven. Hoe lang blijf je nog?? Ik wens je in ieder geval nog heel veel plezier en een fantastisch oud en nieuw. Ik neem aan dat dat daar ook met verve en de nodige drank en geitjes gevierd gaat worden
Ik hoop dat 2009 een zeer avontuurlijk jaar voor je mag worden en dat je nog lang van deze trip kunt nagenieten.
Groetjes en een dikke kus van je oud-collega
Frank
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
