Nog maar twee weekjes

Het begint nu echt te worden. Nog maar twee weekjes en dan zit ik al in Ouagadougou. Misschien wel aan een zondags ontbijtje of aan de lunch. En wat zou dat dan zijn? Nu nog allemaal vragen maar misschien over een tijdje wel de gewoonste zaak van de wereld. Afgelopen vrijdag heb ik in Brussel mijn visum gehaald. Op het moment dat ik naar binnenliep en de mensen zag realiseerde ik me dat dit de komende maanden mijn dagelijkse ‘uitzicht’ zal zijn. Vreemd hoor, en terwijl ik toch niet de traditionele Nederlandse ben wat betreft uiterlijk voelde ik me gelijk ook weer ontzettend blank en gewoon. Inmiddels begin ik nu ook echt nieuwsgierig te worden naar waar ik terecht kom, wat ik ga doen als vrijwilliger en vooral ook wie mijn familie wordt de komende maanden. Maar bovenal kan ik zeggen dat ik ontzettend veel zin heb om me de komende tijd te verdiepen in een andere wereld met de hoop deze mensen een stukje van onze rijkdom te kunnen meegeven.