De laatste dagen in Ouaga
Door: Alice
Blijf op de hoogte en volg Alice
15 Januari 2009 | Burkina Faso, Ouagadougou
Waarvan ik eerst dacht dat het nog een paar relaxte dagen zouden zijn in Ouaga werden het nog twee drukke dagen met veel shoppen om nog de nodige souvenirs in te slaan, want ik had eigenlijk nog niets gekocht, en veel afscheidsfeestjes.
Het afscheid van de familie was een beetje vreemd. De stemming was triest en zoals ik Jose al had voorspeld kregen we niet echt een drankje aangeboden. De kadootjes voor de vrouwen (3 mooie lappen stof voor een 2 piece) vielen in goede aarde en de 'bonne' was helemaal overdonderd dat zij ook nog wat t-shirts en een paar schoenen kreeg. Toch wel heel erg leuk om iemand zo gelukkig te zien. Voor de mannen had ik niets gekocht. Want kort gezegd: daar had ik niet zo veel mee. Nog een aantal familie foto's en dan het echte afscheid. Toch wel om stil van te worden en even te slikken. Al het was afscheid van Marina maar 'alsof' want ik had stiekem nog met haar de volgende dag afgesproken om te gaan lunchen. Dus snel geld voor de taxi in handen gedrukt en gedaan alsof. Judith nam ons nog mee voor een laatste biertje en zoals Judith is moeat dit nog wel vergezeld gaan van een kippetje. Het afscheid werd niet gemakkelijker en ik heb in ieder geval beloofd om nog eens voor vakantie terug te komen.....
De volgende dag dus eerst alle souvenirs gekocht en een laatste lunch met Marina, Nico en Jacob. En natuurlijk ook Jose. De beloofde pizza aan Marina kon helaas niet doorgaan want laat de 'Verdoyant' nou net op woensdag dicht zijn. Een grote domper maar gelukkig konden we wel terecht in 'Jardin d' amitee'. Ook een mooie afsluiting.
Daarna was het nog racen naar school voor mijn afscheidsfeestje. Mooie lovende woorden, tranen muziek, zang en dans. Ik hoop echt dat het alfabetiseringsproject goed van de grond komt met een goede structuur zoals Nico nu eindelijk heeft verwoord in een mooi document. En dat het vervolg op de schrijf, taal en rekenlessen echt een ambachtsklasje kan zijn zodat ze daadwerkelijk een betaalde baan kunnen vinden. Alles waar we de afgelopen weken vele malen over hebben gesproken lijkt niet alleen maar woorden maar ik hoop ook echt op daden. Aan de leerlingen zal het niet liggen. Ik werd uitgebreid bedankt door ze met de belofte dat ze trouw naar les zullen gaan ook als ik weg ben en dat ze door deze lessen kans hebben op een beter leven. Ik hoop het echt!!!
Ik moet zeggen dat zoveel aandacht echt wel wat met je doet en ik zelf niet heb beseft dat ik toch wel heel veel voor de mensen hier heb betekend. En als ik mijn dagboekje eens terug lees kijk ik nu al verbaasd terug wat ik toch allemaal heb gedaan en meegemaakt. Ik had het voor geen goud willen missen.
Tot heel snel in Nederland
Het afscheid van de familie was een beetje vreemd. De stemming was triest en zoals ik Jose al had voorspeld kregen we niet echt een drankje aangeboden. De kadootjes voor de vrouwen (3 mooie lappen stof voor een 2 piece) vielen in goede aarde en de 'bonne' was helemaal overdonderd dat zij ook nog wat t-shirts en een paar schoenen kreeg. Toch wel heel erg leuk om iemand zo gelukkig te zien. Voor de mannen had ik niets gekocht. Want kort gezegd: daar had ik niet zo veel mee. Nog een aantal familie foto's en dan het echte afscheid. Toch wel om stil van te worden en even te slikken. Al het was afscheid van Marina maar 'alsof' want ik had stiekem nog met haar de volgende dag afgesproken om te gaan lunchen. Dus snel geld voor de taxi in handen gedrukt en gedaan alsof. Judith nam ons nog mee voor een laatste biertje en zoals Judith is moeat dit nog wel vergezeld gaan van een kippetje. Het afscheid werd niet gemakkelijker en ik heb in ieder geval beloofd om nog eens voor vakantie terug te komen.....
De volgende dag dus eerst alle souvenirs gekocht en een laatste lunch met Marina, Nico en Jacob. En natuurlijk ook Jose. De beloofde pizza aan Marina kon helaas niet doorgaan want laat de 'Verdoyant' nou net op woensdag dicht zijn. Een grote domper maar gelukkig konden we wel terecht in 'Jardin d' amitee'. Ook een mooie afsluiting.
Daarna was het nog racen naar school voor mijn afscheidsfeestje. Mooie lovende woorden, tranen muziek, zang en dans. Ik hoop echt dat het alfabetiseringsproject goed van de grond komt met een goede structuur zoals Nico nu eindelijk heeft verwoord in een mooi document. En dat het vervolg op de schrijf, taal en rekenlessen echt een ambachtsklasje kan zijn zodat ze daadwerkelijk een betaalde baan kunnen vinden. Alles waar we de afgelopen weken vele malen over hebben gesproken lijkt niet alleen maar woorden maar ik hoop ook echt op daden. Aan de leerlingen zal het niet liggen. Ik werd uitgebreid bedankt door ze met de belofte dat ze trouw naar les zullen gaan ook als ik weg ben en dat ze door deze lessen kans hebben op een beter leven. Ik hoop het echt!!!
Ik moet zeggen dat zoveel aandacht echt wel wat met je doet en ik zelf niet heb beseft dat ik toch wel heel veel voor de mensen hier heb betekend. En als ik mijn dagboekje eens terug lees kijk ik nu al verbaasd terug wat ik toch allemaal heb gedaan en meegemaakt. Ik had het voor geen goud willen missen.
Tot heel snel in Nederland
-
15 Januari 2009 - 11:13
Lydia:
we willen je een goede terugreis toewensen en je bedanken voor de prachtige verhalen en foto's uit Afrika. Emma vond de donkere mensen in het donker heel moeilijk te zien soms en ze liet me weten dat ze de volgende keer dan maar lichtere kleren aan moesten trekken ;-). We hebben vooral genoten van je vakantie foto's met dorpjes en markten en de ezels en karren...wanneer ga je weer? groeten van Arjan, Lydia en Emma! -
15 Januari 2009 - 17:25
Miranda:
Lastig he dat afscheid nemen... :-( Niks aan!! Sterkte met wennen aan NL!
Liefs -
18 Januari 2009 - 17:29
Mirjam Kuper:
Hoi Alice,
Ik heb alles nog eens gelezen van de laatste 2 weken en vond het allemaal erg indrukwekkend wat jullie daar gezien/meegemaakt hebben.
Het zal wel een cultuurschok zijn nu je weer terug bent. Het gewone leven gaat weer beginnen voor jou in nederland., met wel een heel rijke ervaring in je rugzak.
Groetjes,
Herman, Mirjam en Thomas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
