Leven in een droom, dromen van een leven

Het heeft even geduurd voordat ik dit kon plaatsen want bijna 2 dagen geen internet connectie in de hele stad.... C² est la vie.

Op vrijdagavond onder het genot van een biertje is het natuurlijk altijd goed om eens te filosoferen over de verschillende werelden waarin we leven. Ook leuk om mijn nieuwe vrienden eens wat beter te leren kennen. Ik heb het als volgt samengevat. Op dit moment leef ik in een droom die werkelijkheid is. De mensen die hier leven dromen van een wereld die niet werkelijk is.

Als ik hier rondloop is het mijn dagelijkse ding geworden, Maar toch het blijft een werkelijkheid van een rondlopen in een soort droom. Het is echt, en wel precies een beetje zoals ik me had voorgesteld, maar het voelt niet echt. De mensen hier dromen van europa waar iedereen woont in grote villa’s, het werk je gewoon komt aanwaaien, de mensen dus heel veel geld hebben en alles kunnen kopen wat je wilt en vooral ook met geld alles kunnen bepalen wat je wilt. Want hier is geld macht, en dus is dat ook zo in europa. Ze realiseren zich niet dat in europa een biertje bijna 3 euro kost, een fatsoenlijke maaltijd ook niet voor niets is en een huis misschien wel 1000 euro per maand. Laat staan de villa’s waarvan zij denken dat we wonen. Ik kan me voorstellen dat als het gaat om eerste levensbehoeften zoals schoonwater uit de kraan, gezond eten en scholing dat dit de mensen echt graag zouden moeten willen, maar alle materiële luxe die we hebben….. Ze weten er niet eens mee om te gaan en ik vraag me echt af of ze er gelukkig van zouden worden. Maar natuurlijk geldt hetzelfde voor ons. Ook wij kopen dingen die we niet echt nodig hebben die vervolgens na verloop van tijd weer ongebruikt in de kast belanden.
Het is echt heel mooi om te zeggen dat de mensen graag naar europa willen voor de mensenrechten zoals vrijheid van meningstuiting, de rechten van de mens, democratie die wij kennen etc. Maar ik geloof daar niets van. Misschien dat de mensen die iets verder gestudeerd hebben daaraan denken, maar voor het overige zijn het echt alleen maar materiële drijfveren.

Dan kom je natuurlijk vanzelf op gesprekonderwerpen als wat je als vrijwilliger nou eigenlijk kunt betekenen hier. De mensen willen heel graag op je leunen en als je weggaat dan vallen ze gewoon weer terug in hetzelfde patroon als je niet oppast. Dus wat vooral belangrijk is dat je ze een stap verder helpt en er ook van overtuigt dat ze op deze weg moeten doorgaan. Dus vooral helpen structuren op te zetten waardoor de ingeslagen weg een gewoonte wordt. Natuurlijk kunnen ze ook handjes gebruiken, maar het is de manier van werken die zo anders is. Zonder structuur, komt het vandaag niet, komt het morgen wel etc. Men leeft bij de dag en denkt veelal weinig na over de toekomst. Hetzelfde geldt voor het geld dat ze verdienen. Alles wordt bijna gelijk op gemaakt. Ook aan het einde van maand zijn hier de barretjes vol en wordt het verdiende geld omgezet in bier.
Het bizarre is dat ondanks alle beleefdheden waar ik eerder over sprak, mensen gewoon in de winkel vragen of je ook een colaatje voor hen wilt betalen, of je hun kopje koffie wilt betalen als ze naast je zitten. Het meest bizarre vond het wel dat een van mijn zussen vroeg of ik haar niet ging uitnodigen in Nederland. Natuurlijk mag je bij mij logeren heb ik gezegd. Maar de bedoeling was dat ik haar ticket en verblijf zou betalen……

Maar goed tot zover is over de dromen die de mensen hier hebben en het feit dat als je als blanke hier over straat loopt zo’n beetje wordt gezien als een rondlopende bank. Ik zeg dan maar dat ik hier als vrijwilliger werk en dus geen geld verdien en ook op mijn centen moet passen.

A plus