Tijd om te luieren

Voordeel van het feit dat mijn reisje naar Dori niet kon doorgaan (wegens negatief reisadvies voor blanken ivm mogelijke terroristische aanslagen door de Taliban) is dat ik wat dagen heb om echt vakantie te vieren. Naast natuurlijk de dag die ik ook al heerlijk in het zwembad heb doorgebracht. Beetje uitslapen, boekje lezen, weblog bijwerken, foto’s organiseren etc. Soms heb ik het gevoel hier dat ik niets doe maar een dagje als afgelopen woensdag waar ik om 9 uur de deur uit ga en om 21.30 weer thuis ben, hakt er toch wel in.

De warmte, het van hot naar her lopen en de taxi nemen, hele dag frans praten en ook nog wat Moree proberen te verstaan (want onderling wordt er veel Moree gepraat en de vader van Rhianata spreekt alleen Moree) en dan ook nog een uitgebreide lunch bij Simon met bier en ’s avonds een etentje met Marina… Ik was gesloopt. Blij dat ik me met de taxi voor de deur kon laten afzetten voor 1500cfa (€2,25). Marina die me naar de taxi bracht vond dat veel te veel, maar ik had echt geen zin meer in onderhandelen. Een busritje naar de stad in Utrecht kost het zelfde.

Maar goed, lekker dus paar dagen niets. Wat natuurlijk niet helemaal waar is, want donderdag werd ineens Rhomy ziek en nieuwsgierig als ik ben ging ik toch ‘even’ mee naar het ziekenhuis voor bloedonderzoek. Was echt wel onder de indruk van dit ziekenhuis. Super schoon en netjes en heel vriendelijke mensen. Anders dan ik voorgaande jaren hier wel eens heb gezien. Bijna westers, op het stuk elastiek na dat ze in plaats van een stuwband gebruiken voor de bloedafname. Binnen een uur waren de eerste bloeduitslagen bekend en kon Harmke bellen. Was even schrikken toen bleek dat Rhomy moest worden opgenomen omdat ze een infectie hadden gevonden en maar niet wisten wat het was. Palu (malaria) was het in ieder geval niet al kunnen ze dat nooit voor 100% uitsluiten. Dus ‘s avonds met de hele familie en Blanche (de buurvrouw) op ziekenbezoek. Daar bleek het alweer stukken beter te gaan met Rhomy die aan het infuus lag om uitdroging te voorkomen en ook gemakkelijk om alvast antibiotica toe te dienen. Toch ook voor de zekerheid maar iets tegen de Malaria.

Harmke bleef slapen in het ziekenhuis, dus de volgende ochtend ben ik met Rocky naar de Nederlandse ambassade gegaan (weer met de taxi) om haar paspoort met visum op te halen. Volgende week gaat zij haar eerste reis naar Nederland maken. Super spannend voor haar en wat verbazing wekkend is, is hoe goed ze al Nederlands spreekt. Ik ben echt benieuwd hoe ze het gaat vinden in NL.

‘s Middags mocht Rhomy met 5 potten medicijnen gelukkig weer naar huis en moest ik nog een Bisap-stage lopen bij Blanche. Onder het strenge toezicht van haar ben ik gelukkig wel geslaagd en gaan we op de markt nog samen de ingrediënten kopen om mee te nemen naar huis/NL.

Nu is het Zaterdag en krijg ik het ineens benauwd als ik denk dat ik nog maar 5 dagen heb hier. Ik heb nog een hele lijst van ’to do wensen’. Straks maar eens een strakke planning maken…..het lijkt wel werken ;-))

Bisou
Alice