Boodschappendoen en `op visite`

Omdat we gisteren weer een afspraak hadden met Clarisse op Fille Mère een hele boodschappenlijst gemaakt wat we allemaal moesten kopen en waar we ze blij mee konden maken. Clarisse had zelf nog weinig tijd gehad om hier aandacht aan te besteden want een van ‘haar meiden’ die 7 maanden zwanger was, was met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Het vermoeden dat het niet goed ging had Clarisse zaterdag al uitgesproken. Na onderzoek bleek kindje niet meer te leven en moest het met een keizersnee worden gehaald. In Nederland ga je naar her ziekenhuis en wordt alles goed geregeld. Hier moet je vooral zelf alles regelen tot en met het eten toe en volgens mij ook nog de medicijnen die je krijgt voorgeschreven. Geen geld betekent dus ook geen medicijnen en opname in het ziekenhuis. Gelukkig hadden we ook nog wat cash-geld bij Clarisse achtergelaten.
Voor de meiden hebben we op de markt allemaal een pagne (lap stof) gekocht. Deze dragen ze hier als rok, als ze ‘onder de douche’ vandaan komen en als draagdoek voor hun kind. Kan ook nog als laken om onder te slapen. Verder nog voor ons zelf een aantal lappen stof gekocht om door de meiden een paar rokken, een jurkje en tassen te laten maken. We moeten ze ook nog aan het werk zetten zodat ze geld kunnen verdienen.
En natuurlijk een auto vol met boodschappen. Nu is het niet zo dat je naar de supermarkt kunt gaan en je kar vollaadt en vervolgens afrekent. Het is bijna een middagvullend programma. We hadden met het broertje van Raph afgesproken om ons te helpen want die had nu niet zoveel te doen. (25-jarige voetballer van het nationaal team van Burkina, maar seizoen was klaar en wilde ook wel wat bijverdienen). Hij had weer een auto (van en met vriend) geregeld die ons zou komen halen om 14h. Maar lekkeband etc en was er dus pas om 16h. In de winkel wilde natuurlijk de jongen van de winkel ons graag helpen, maar dan wel in het engels om zijn engels te oefenen. Ingeslagen werd: rijst (50kg), pasta (15kg, meel 50kg, mais 100kg, tomatenpuree, maggiblokjes, melk, wasmiddel, tandpasta, tandenborstels, zeep, zout, olie, suiker, snoepjes voor de kinderen, 2 dweilen en eieren. Wat er niet op voorraad was werd ondertussen bij de buren of op de markt geregeld en alles werd netjes uitgestald, opgeschreven, opgeteld, samen (in het engels) nagelopen of het allemaal klopte. En dan nog een keer opgeschreven en nageteld en het klopte ‘exactement! Alles in de auto geladen, die het bijna begaf onder de vracht boodschappen en op naar de andere kant van de stad naar Fille Mère. Dwars door de spitsdrukte die ze hier ook kennen. Een halfuurtje later waren we er dan uiteindelijk.
Clarisse en haar filles waren dolblij met alles wat we meebrachten, maar ook een beetje met stomheid geslagen leek het wel. En helemaal blij waren ze dat we ook nog opdrachten in de vorm van het maken van een paar rokken en wat tassen hadden. Konden ze eindelijk geld gaan verdienen. Ze stonden allemaal in de deur van het kleine kantoortje van Clarisse om ons 1000x maal te bedanken en ‘s avonds kregen we een sms-je van Clarisse dat ze blij waren dat ze zich niet meer hoefden te schamen voor het feit dat ze geen geld hadden… De tranen springen dan bijna in je ogen. Als iedereen een klein beetje helpt kun je mensen toch heel gelukkig maken…. Dat bleek ook wel weer uit de activiteiten van vandaag. Een bezoekje aan mijn ‘sponsor kind’ en haar familie. Dolblij dat ik volgend jaar ook weer haar schoolgeld en benodigdheden wil betalen. (dat overigens eigenlijk belachelijk groot is voor Afrikaanse begrippen, ong €200). Zelf ook nog een bezoekje gebracht aan de nieuwe ‘kleuterschool’ waarop alle kinderen gelijk kwamen afstormen in de hoop dat TonTon Marc ze nog ging vermaken.